rövzəxan — is. <ər. rövzə və fars. xan> Rövzə oxuyan, mərsiyə deyən adam. Doğrudurmu ki, Bədəl də qoyub ağzın yabana; Danışır bir para sözlər ki, dəyir rövzəxana? M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rövzəxanlıq — is. Rövzəxanın işi, peşəsi; mərsiyəxanlıq. Molla Xəlil orucluqda vaizlik, məhərrəmlikdə rövzəxanlıq edər. S. H.. <Qurban:> Deməli, sən rövzəxanlıq eləyib, o alimi tərifləyəndə almalar tökülməyəcək? Ə. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rövzəxan — ə. və f. rövzə oxuyan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
rövzə — ə. 1) axar suyu və çəmənliyi olan bağ; bağça; 2) m. behişt, cənnət. Rövzei rizvan cənnət bağı, behişt bağı ə. şiə imamlarının ölümünə həsr olunmuş şeir; mərsiyə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
rövzən(ə) — f. baca; 2) dəlik, deşik; 3) pəncərə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
riyaz — ə. «rövzə» c. bağlar, bağçalar; çəmənliklər. Riyaziömr ömür bağçası; riyazi rizvan cənnət bağçaları, behişt … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xədəng — is. <fars.> klas. Ox (klassik şeirdə gözəlin kirpiyi oxa oxşadılır). Cövhəri pak olur təzə cavandan; Hərgiz əl götürməz şövkətü şandan; Müjgan xədənglərin keçirir candan; Peykanının heç poladı əskilməz. M. P. V.. Xədəngin cismimi cövşən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
miftah — ə. açar. Miftahi rövzə behiştin açarı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
dəymək — 1. f. 1. Toxunmaq. Mixək əkdim ləyəndə; Mixək boynun əyəndə; Bir cüt qurban demişəm; Əlim əlinə dəyəndə. (Bayatı). // Əl vurmaq, əlini toxundurmaq. Şeylərə dəymə! Kitablara dəymə! – <Hacı Murad:> Yox, oğlum, dəymə, yetişəndə yığıb sənə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fisq — is. <ər.> klas. Pis işlər, günah işlər; əxlaqa zidd iş; yavalıq, pislik. Müridlərdə bütün bidəti, cinayəti, fisqi; Yalan hədisləri rövzəxanda görməli imiş. M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
